— رگه‏های آن نقش زیبایی ایجاد کرده است.
۱۶-۲ قیمت گذاری فیروزه تراشیده
فیروزه‏ی تراشیده را بر حسب نوع، جنس آن به انواع‏ زیر قیمت گذاری می‏کنند:
۱-۱۶-۲ عال عجمی
عالی‌ترین نوع فیروزه تراشیده را گویند و لفظ «عال» مخفف کلمه «عالی» است. «عال عجمی»، دارای سه شماره است: شماره‏ی ۱ به نام «عال» (عالی‌ترین نوع فیروزه است)؛ شماره‏ی ۲ به نام «دو عال»؛ شماره‏ی ۳ به نام «سه عال».
۲-۱۶-۲ عجمی درجه مرغوب
به چهار درجه رقم‏بندی می‌شود: شماره‏ی ۴ درجه‏ی ۱؛ شماره‏ی ۵ درجه‏ی ۲؛ شماره‏ی ۶ درجه‏ی ۳؛ شماره‏ی ۷ درجه‏ی ۴.
۳-۱۶-۲ عال عربی
تقریباً نوع پایین فیروزه است و دو درجه دارد: شماره‏ی ۸ درجه‏ی ۱؛ شماره‏ی ۹ درجه‏ی ۲٫
۴-۱۶-۲ عربی درجه مرغوب
نوع نازل‌تر است و سه‏ درجه دارد: شماره‏ی ۱۰ درجه‏ی ۱؛ شماره‏ی ۱۱ درجه‏ی ۲؛ شماره‏ی ۱۲ درجه‏ی ۳٫
۵-۱۶-۲ شجری تراشیده
فیروزه‏ی شجری تراشیده: این نوع فیروزه‏، فقط ۵ درجه دارد با پنج شماره.
۱۷-۲ انواع دستگاه فیروزه تراشی
دستگاه‏ تراش فیروزه دو نوع است: یکی دستگاه قدیمی که با «کمان» و«زه‏رود» و به کمک دست راست به راه می‏افتد، و دیگری دستگاه برقی است که جدید است. دستگاه قدیمی هنوز در کنار دستگاه جدید (برقی)، به حیات خود ادامه می‌دهد.
۱۸-۲ عملیاتی که در مورد فیروزه تراشی استفاده می شود
۱-۱۸-۲ باب حبه
شکستن سنگ فیروزه‏ و جدا کردن قسمت زائد آن است. این عمل، از نظر فن فیروزه‌تراشی، حائز اهمیت بسیار است. کارگری که «باب حبه» می‌کند باید آشنایی کامل با طبیعت سنگ فیروزه داشته باشد. بداند که سنگ را از کجا قطع کند تا صدمه‏یی به فیروزه وارد نیاید و با در نظر گرفتن مقدار فیروزه‏‌ای که در آن سنگ است‏ برای یکی از شکل‌های تراش، آماده شود از این رو، کارگر فیروزه‌تراش قبل از شکستن‏ سنگ فیروزه‏، آن‌را با نظر مجرب خود بررسی می‏کند و به‏ دقت تصمیم می‌گیرد، آنگاه با «چفت» یا «اجنه»سنگ را می‌شکند.
۲-۱۸-۲ چفت
ابزاری است فلزی، که برای‏ «باب حبه» کردن فیروزه‏ی «عجمی» که پُرگوشت و کم‌سنگ‏ است به کار می‏آید. چفت، تقریباً همان انبردست است؛ دو دسته‏ به طول ۵/۱۴ سانتیمتر و ضخامت ۵/۰ سانتیمتر دارد و دهانه‏‌ی آن در حدود ۵/۱ سانتیمتر باز می‏شود و قسمت‌های زائد را در دهان می‌گیرد و جدا می‏کند.
۳-۱۸-۲ اجنه
برای «باب‌حبه» کردن فیروزه‏ی‏ «سنگدار» به کار می‌رود. که در شکستن، به ظرافت کم‌تری محتاج‏ است. «اجنه»، نوعی چکش دو لبه‏ای است فلزی، که دسته‏ای‏ چوبی دارد به طول ۳۱ سانتیمتر.
۴-۱۸-۲ حبه کردن
وقتی فیروزه، «باب حبه» شد، یعنی‏ قسمت‌های پُرسنگ و زائد خود را از دست داد؛ هنوز دارای‏ ذرات زائدی است و لبه‏ها و پهلوهایی دارد که باید گرفته‏ شود و فیروزه به صورت «حبه» درآید. برای این کار، فیروزه‏ی‏ «باب حبه» را در میان تکه‌پارچه‌ای که به «لتّه‏ی کار» معروف‏ است، با سه انگشت دست چپ می‌گیرند و به طرف «چرخ تراش» می‌برند؛ تا قسمت‌های زائد و زوایا و کناره‏هایی که قبلاً حذف‏ نشده و باقی مانده است با این دستگاه تراشیده شود.
۵-۱۸-۲ خم تراش یا چرخ حبه
چرخی است مدور از سنگ سمباده که‏ برای حبه کردن سنگ فیروزه در دستگاه فیروزه‏تراشی قرار می‌گیرد.
۶-۱۸-۲ سر چوب کردن
در این مرحله، باید فیروزه را سر چوب قرار داد تا برای تراش بعدی آماده شود. این مرحله،‏ از مراحل قبل، دقیق‏تر ‎است؛باید آن را با چسبی به نام کندل بر سر چوبی به اسم لوخ چسباند(چون ریز است و در دست قرار نمی گیرد)تا راحتتر تراش بخورد.
۷-۱۸-۲ کندل
نوعی چسب است که برای‏ چسباندن فیروزه بر سر «لوخ» می‌سازند و عبارتست از: «گل‏ روشویه» و «لار» (نوعی چسب) و روغن پیه.
۸-۱۸-۲ لوخ
چوبی است که از ساقه‏ی نوعی نی‏ می‌سازند و فیروزه‏تراش‌ها آن‌را از ساحل «کشف رود» که اهالی‏، آن را دریا می‏نامند می‏آوردند این ساقه‏ها را به وسیله نوعی‏ قیچی که به آن «گاز» می‏نامند به قطعات ۵/۱۳ سانتیمتری‏ درمی‏آورند.
۹-۱۸-۲ لار
نوعی چسب می باشد.
۱۰-۱۸-۲ کشکول
در کنار دستگاه،‏ پیاله‏ی کوچکی به نام «کشکول» قرار دارد که پر از آب می‏کنند و فیروزه را در فواصل تراش در آن فرو می‌برند، تا خیس شود و بهتر آماده‌ی تراش باشد.
۱۹-۲ افرادی که در قیمت گذاری فیروزه نقش دارند