تحقیقات گذشته نشون میدن که در هر نوبت شستن لباس، تقریبا ۷۰۰ هزار فیبر میکروسکوپی در محیط رها می شه.
این مشکل راه حل خیلی ساده ای نداره.
این مسئله سال هاست که موجب نگرانی محققان و طرفداران محیط زیست شده.
یافته های تحقیقات جدید دانشگاه «پِلیموث» که تازگیا منتشر شده، اهمیت بالای این موضوع رو نشون میده. این ذرات به اندازه ای کوچیک هستن که می تونن از مراکز تصفیه فاضلاب عبور کرده و وارد محیط زیست شن. اونا تهدیدی جدی واسه گونه های جور واجور زیستی هستن.
اندازه ذرات پلاستیک تقریبا ۰٫۳۵۵ میلیمتر برآورد می شه، اما همین مقدار کوچیک هم می تونه ترکیب موجودات زنده در دریا رو به هم بریزه. اونا مواد سمی مانند حشره کش و روغن موتور رو به خود جذب می کنن و مثل اسفنج اونو در زنجیره غذایی انتشار میدن.
ذرات ریز پلاستیک خیلی راحت بلعیده می شن، انرژی خوراکیا رو می گیرن و بر دستگاه گوارش حیوانات تاثیر می ذارن. اوایل سال میلادی جاری، محققان اروپایی از به دام افتادن یه ماهی به وسیله این ذرات خبر دادن. پلاستیک جلوی رشد ماهیا رو گرفته و اونا رو در برابر حمله کنندگان ضعیف می کنه.
محققان می گن که منسوجات مصنوعی می تونن در طول شستشو فیبرهای میکروسکوبی منتشر کنن، اما هیچ گونه مدرک قطعی در این رابطه وجود نداره. واسه باخبر شدن از این مسئله، «ایموژن نَگر» دانشجوی دکترا با کمک یکی از استادان دانشگاه «پِلیموث» عزمشونو جزم کردن جرم، کمیت و اندازه فیبرهایی که بعد از شستشو در دمای استاندارد وارد فاضلاب می شن رو بررسی کنن.
به همین منظور، محققان تعدادی پارچه رو با به کار گیری شویندها و نرم کننده های جور واجور و در درمای ۳۰ و ۴۰ درجه سانتیگراد، مورد شستشو قرار دادن. اونا فاضلابای به وجود اومده به وسیله این کار رو واسه تحلیل و اسکن به وسیله میکروسکوپ الکترونی، به آزمایشگاه فرستادند تا اندازه، جرم و کمیت ذرات پلاستیکی مشخص شه.
محققان به این نتیجه رسیدن که شستن ۶ کیلوگرم پارچه پلی استر-کتون می تونه تقریبا ۱۳۸ هزار رشته میکروسکوپی ایجاد کنه.
این مقدار واسه پارچه های پلی استر به ۴۹۶ هزار فیبر می رسه. این وسط، پارچه های آکریلیک بیشترین فیبر رو تولید کرده و می تونن ۷۲۹ هزار عدد از اونا رو انتشار بدن. پارچه های پلی استر-کتون از این دید کارکرد بهتری دارن، اما به کار گیری مواد شوینده زیستی و نرم کننده ها می تونه در افزایش ذرات پلاستیکی اثر داشته باشه.
با در نظر گرفتن این که هممون دائم لباسای خود رو مورد شستشو قرار می دیم، تعداد ذرات تولید شده پلاستیک روز به روز بیشتر شده و شدیدا رو به زیاد شدنه. هنوز نمی دونیم چه تعدادی از اونا وارد محیط زیست ما می شن، به خاطر همین باید تحقیقات بیشتری در این مورد انجام بشه. تعدادی از مراجع قضایی به کار گیری ذرات ریز در اجناس بهداشتی شخصی رو ممنوع کردن، اما ممنوع بودن به کار گیری منسوجات مصنوعی مسئله ای پیچیده س و نمیشه به اون رنگ واقعیت بخشید.
یکی از محققان به نام آقای تامپسون در این رابطه میگه: “فواید اجتماعی منسوجات بر هیچکی پوشیده نیس، پس هر گونه اقدام داوطلبانه و سیاست گذاری در این مورد باید هم جهت با تغییر طراحی، پالایش فاضلاب و یا هر دوی اونا انجام گیرد.”
محققان امیدوارن بتونن دلیل تولید بیشتر ذرات پلاستیکی در بعضی پارچه ها رو کشف کنن. اونا تلاش دارن یافته های کارای خود رو در تولید و طراحی لباسا مورد استفاده قرار بدن. این پژوهشا می تونه بر نوع انتخاب ما به عنوان مشتری هم اثر داشته باشه. به نظر می رسه واسه شناسایی تاثیر عواملی مانند مدت زمان شستشو، طراحی فیلتر ماشینای لباس شویی و سرعت چرخش در تولید میکرو پلاستیکا، به کار و تلاش بیشتری نیاز داشته باشیم.
